D(iarree)-Day in Periyar NP

Back again!


Allereerst hartelijk dank voor jullie goede tips tegen 'kamer-olifanten-enkels'. Mirjam vroeg zich al wat ik aan het doen was toen ik op m'n rug lag met m'n benen omhoog omwikkelt met komkommer, pleisters en vochtige doeken ;-).

Zoals beloofd zou ik nog terugkomen voor the Periyar story. Houd je vast want als ik het zo uit de pen krijg als dat we het beleefd hebben, is het een hele spannende ervaring met een mooie climax!

Op maandag 14 maart zijn we vanuit Madurai naar Thekaddy vertrokken. De bus zat vol met local wat wederom resulteerde in veel ogen onze kant op, een vrouwtje dat even stiekem in m'n arm kneep (wist overigens na zo'n heftige eerste week al wel dat dit geen droom is) en de grote glimlach van de kindjes bij het uitdelen van ballonnen, pennen en stickers.
Ons verblijf (Periyar House) lag in het Periyar Tiger Reserve aan de rand van Periyar Lake. Ideale locatie met veel rust en wat minder warmte (en een prima toilet; welke in ieder verblijf altijd als eerste getest wordt).
We wilde 'smiddags met de boot over the lake omdat dat de meeste wildlife garantie biedt. Helaas, uitverkocht.
Dinsdag middag was er een schoolklas wat er voor zorgde dat we weer niet met de boot konden. We zijn toen naar de spice gardens geweest.
Spice girls weer buiten de boot gevallen. Morgen laatste kans; D-Day!

Woensdag ochtend hebben we een Nature walk gemaakt. Nadat we kniekousen (zonder scheenbeschermers) gekregen hadden gingen we, samen met een ranger, met een vlot naar 'elephant island'. Al snel kwamen we ontlasting van de olifanten tegen. M'n eigen diarree begon ik ook weer te voelen maar dat zal eerder een plas worden dan deze grote hopen ;-). Als we een eindje gelopen hebben, denk ik toch echt iets te horen. Mirjam loopt acher mij maar met haar schoenmaat 39 kan zij dat toch echt niet zijn. Klopt! Naast ons horen we kleine boompjes breken en de ranger gaat rechtsomkeerd en loopt een versnelling hoger terug. We liepen op de 'oversteekplaats' van de olifanten. En gezien je bij een zebrapad voorrang hebt....
We proberen om te lopen maar dat lukt niet helemaal totdat we opeens weer rechtsomkeerd gaan: "it's not save!" Inmiddels heb ik m'n hart in m'n keel, niet zozeer van het 'rennen' door die bossen maar puur van de spanning. Zodra we het commando krijgen om te wachten, en de ranger gaat polshoogte nemen, trek ik m'n broek naar beneden en bemest de plaatselijke plantjes. De schaamte voorbij!
Onze laatste poging om de olifanten te zien levert een glimp op vanuit de verte. Daarmee keren we terug.

'smiddags gaan we met de boat over het Periyar meer.Een veiligere manier om olifanten te spotten (al kom je dan niet zo dichtbij). Voor de 2de maal deze reis voor een dubbeltje 1ste rang. Upperdeck vooraan! Sterker nog, het betaald zich direct uit. Want als we slechts een half uur het meer op gevaren zijn, zien we een groepje olifanten. WOW...!!!!
Niet heel veel minuten varen later zien we nog een groepje van drie die relatief dicht bij de waerkant staan. Wat een prachtige dieren: een geweldige afsluiting van onze zoektoch naar olifanten!