On the move: NS van India

Tegelijk opgestaan met het gekraai van de haan, het gebrul vanuit de tempel, de intrede van daglicht en de klokslag van 6 uur.
Onze eerste treinrit was van Villupuram naar Trichy en is goed verlopen. We kwamen met de taxi ruim op tijd aan (straks ga ik nog van m'n slechte gewoonte af komen ;-)) op het station van Villupuram.
Uiteraard een hele zoektocht naar welke trein en welk perron maar uiteindelijk is de systematiek wel een beetje hetzelfde als bij de NS. In ieder geval als het de vertragingen betreft. We hadden een kaartje voor coach (wagon A1). De trein stopte en toen stonden we voor D4. Daarna kwam D3, D2, .....etc. Je raadt het al....rennen!!!! We wisten namelijk absoluut niet wanneer die weer weg zou gaan en hoe ver we nog moesten tot onze wagon.De trein heeft geen deuren dus konden we er altijd nog op springen als hij ging rijden.
Uiteindelijk kwamen we in de wagon en die was ingedeeld met soort van gevangenisbedden (zo'n plank vanuit de muur). Ruimte genoeg maar niet heel comfortabel. Maar wat wil je voor €6 voor 2,5 uur in de trein.
De conducteur kwam met een witte rijst...euhhh....lijst waarop onze namen stonden.Opeens heb je het: je wordt conducteur!
Omdat we een AC wagon hadden was de klap aardig toen we vanuit de trein het drukke statiobn op liepen (heeft me weer een toiletervaring opgeleverd).
's middags zijn we nog bij de bazaar en Fort Rock Temple geweest. Een 437 treden tellende trap bracht ons bij een tempel op een rots middenin Trichy. Terwijl ik de tempel als bezienswaardigheid zag, werd ik zelf ook als bezienswaardigeheid gezien (zou het door al die muggenbulten op m'n benen komen??). Werd als snel op de foto gezet met wat indiase jongetjes. Zal niet de laatste foto zijn geweest (misschien voor een nieuwe job??).
Mirjam had nog iets gelzen voor een godin van de vruchtbaarheid die we geeerd hadden maar voorlopig voelde ik m'n buik alleen maar de maandelijkse perikelen en een rommelige soort diarree.
Van vermoeidheid bijna met de ogen dicht een maaltijd genoten (weet nu toch wel hoe rijst er uit ziet) en toen een lange nacht gemaakt. Morgen zaterdag 12 maart) naar Madurai.

Ga daar zeker genoeg beleen om snel weer naar jullie te schrijven!

Liefs Natalie