Prins op het witte paard: Mysore palace

Hello,


Eerst even dit: doorlezen is op eigen risico want ik ben een beetje down omdat dit zal het laatste verslag over India zijn.
Anderzijds wel weer erg nieuwsgierig naar het overweldigende Dubai. Misschien wordt dit verslag dan toch nog wel leuk om te lezen.....anders het zien van de foto's wel!

Het is nog fris als we zondag 27 maart de trap aflopen bij Refelection Guesthouse in Ooty. Dit zal in Mysore wel veranderen. Ben benieuwd of ik de home made chocolat heelhuids thuis kan krijgen (gelukkig kan ik inmiddels als de beste handwassen).

We gaan met de bus naar Mysore en dit zal ongeveer 4.5 uur duren. Om 08.30AM worden we opgehaald en om 09.30AM staan we weer op dezelfde plaats (wel is de bus wat voller door de mensen die we in het indiase rondje om de kerk hebben opgehaald).
De tassen worden op het dak vastgebonden en dat is maar goed ook want we gaan direct met indiase rijstijl door een tal van haarspeld bochten. Resultaat: een bus met mensen die allemaal dezelfde huidskleur hebben als ik :-)
We hebben inmiddels al kennis gemaakt met Sam (gesimplificeerde naam ;-) ) die ons de oren van het hoofd kletst. Hij kan niet begrijpen dat ik geen religie / god aanhang en vraagt: "wat doe je dan als je problemen hebt?" Tja, daar zit je dan....

In Mysore 'gebruiken' we de opdringerige riksja rijders om onze tassen van het dak te halen en zetten direct koers naar het hotel van voorkeur. Hotel Dasaprakash. Daar worden we onthaald door een hele vrolijke opa die rennend met mijn backpack ons naar de kamer brengt. Hij maakt een drummend geluid op alle meubelen (later, als Mirjam en ik als ware cockroach-hunters aan de slag gaan, dringt de reden van deze drumserenade tot mij door) en is zo blij als een kind als we hem 10 rupees fooi geven (= 0.2 €). Ondanks dat het oogt als een gevangenis lijkt het ons wel een goede plaats om een paar nachten te blijven (zal vannacht eens een poging doen om de lakens aan elkaar te knopen).

We worden direct getipt om vanavond naar het paleis te gaan, welke op zaterdag en zondagavond een uur lang verlicht is (denk dat dan alle Mysorianen een uur lang op het dak aan het fietsen zijn). Na ons uitgebreide Domino's maal (waar we te veel hebben besteld, maar gelukkig worden geholpen door Hinke ('s middags ontmoet)) gaan we naar het paleis. Het is zo geweldig mooi om te zien! Zo groot en imposant. Morgen zeker nog eens terug om de binnenkant te bekijken!

Zo gezegd, zo gedaan. Bij aankomst staan er geen witte paarden voor de deur. Al is het paleis wel zo mooi dat je verwacht dat hier echte prinsen zouden moeten zijn :-).
(zou dat trouwens de reden zijn waarvoor in Europa de witte voertuigen in de mode zijn?)
De audiotour geeft ons een goed beeld over het paleis en haar geschiedenis en voldaan vertrekken we naar de bazaar waar we vrijwel direct in een kraampje belanden waar een man ons laat zien hoe hij wierook maakt, we chai drinken en nog wat lekkere olien/eau de toilettes kopen. Ook dit is India!

We besluiten om ook 29 maart nog in Mysore te blijven. Dit omdat we nog wat souvernirs willen kopen en graag naar Chamundi Hill gaan. Deze berg is te bereiken met 1000+ treden maar wij, lazy's, besluiten om met de riksja te gaan (die ons bijna aanrijdt en chagerijnig toch voor 150 rupees retour rijdt). Op de berg aangekomen probeert de riskja bestuurder ons toch nog wat meer geld afhandig te maken door wachtgeld te vragen. Er komen wat bemoeizuchtige indiers bij en de chauffeur doet opeens alsof hij het niet meer verstaat. Eindstand: 170 rupees, retour om 6PM en een lichtelijk chagerijnige Natalie.
De tempel valt alleszins tegen (verwend door de Sri Meenaskhi Temple in Madurai) en om 5.15PM zoeken we al de riksja bestuurder op om te zeggen dat we met de trap naar Mysore terug gaan (en om te betalen voor de heenreis). Hoezo wachtgeld? De riksja is nergens te vinden.......
Moeten wij nu wachtgeld aan hem gaan vragen?? No way!
We besluiten om met de trap naar beneden te gaan en vanavond de speld in de hooiberg te zoeken (al die riksja's lijken op elkaar) om hem voor de heenreis te betalen. Zitten we toch goed in die prison.

Woensdag 30 maart hebben we Mysore achter ons gelaten. Op naar Bangalore. Het voelt een beetje als het einde van de reis door India (nog 2 treinritten en 1 vlucht in 3 dagen te gaan). In Bangalore hebben we riskja rijder die zelfs voor indiase begrippen niet normaal rijdt en ik kijk dan ook niet op als we worden klemgereden door een auto; en de bestuurders aan het kibbelen gaan. Als je indiaas al verstond.....
's avonds hebben we een prima indiaas dinner onder het genot van de halve finale cricket (India won)!

Donderdag 31 maart gaan we van Bangalore naar Chennai. In de trein zit ik naast een piloot van Kingfisher Airlines waar ik samen een sudoku mee maak. Hij brengt ons, vanaf de trein, met een locale trein tot het station bij ons hotel (deze trein is echt net een veewagen). Hotel Mars is goed te doen.

Vandaag gaan we ons wat vermaken met bloggen, lunchen etc. Zojuist zijn we bij een primary school binnen gegaan om wat overgebleven pennen af te geven. Natuurlijk ook nog een kokusnoot drinken! Vanavond vliegen we naar Dubai.
De grasmaaier heeft gisteren goed z'n werk gedaan: kan niet wachten om in het zwembad te springen. Nog zo gezegd....geen bommetje!

Ook Dubai mag je niet missen!
Tot daar.

Natalie