Angklung muziek en rijstvelden

Salemat, leuk dat je er (weer) ben.

Nadat we na de eerste dag ons welkomstdiner hebben gehad, gaat de wekker om half 6, je hoort het goed (straks als ik weer aan het werk ben, kan ik uitslapen).
We gaan als eerste langs de haven van Jakarta, nouja haven, een paar vergane houten schepen die nog maar net blijven drijven. VOC is ook niet meer wat het geweest is.

We rijden door naar de botanische tuin. En ik moet zeggen dat Hendrik Jan goed zijn best heeft gedaan maar wat we zien is niet heel bijzonder ( behalve die hoge boom met die 2 gele bogen bovenop). De enorme bamboe is wel mooi om te zien en we vragen ons af of we ingeent zijn tegen de indonesische bamboetor als mn moeder voor zeeuws meisje speelt. De bamboe groeit zo'n 20 per dag en is hier heel nuttig voor o.a de bouw.

De puncak pas die we zouden rijden naar de volgende plaats is erg druk. Daarvoor nemen we een andere weg en doen we een stop waarbij iedereen een rookpauze heeft. De uitlaatgassen slaan op je keel.....tot de longtoppen toe, ja hoor Rob, yoga voor deze week weer gehad.

Eenmaal bij het hotel, wat er keurig netjes uitziet, komt het sleutelmoment weer. We neuzen alvast wat rond. Een lekker zwembad om later misschien nog eens een bommetje te maken.

De volgende dag (gefeliciteerd Alexander) is het gelukkig geen 6 uur. We vertrekken om 9 uur en regelen voorafgaand aan vertrek ook de optionele excursies. Eigenlijk zijn we er vrij snel uit dat we sowieso gaan fietsen, naar de Bromo vulkaan en de desa tour doen. Misschien een vol programma maar we zijn er nu toch. 3 miljoen lichter, verbruikt de bus ook wat minder benzine, gaan we op pad. Net een kudde, schapen in dit geval (hoog senioren gehalte).

We gaan naar een begraafplaats waar veel militairen uit de oorlog zijn begraven. Velen zijn niet eens geidentificeerd. Het is er keurig onderhouden, maar daar hebben de gevallenen helaas niets meer aan. Veel jonge mensen zijn omgekomen. De kids worden nog even verrast met een hamsterje van de AH (denk dat er hier vooral Lassie wordt gehamsterd) en we gaan op naar het muziekschooltje. We beginnen met een indonesische Jan Klaassen en Catrijn maar omdat je er niets van verstaat, wordt het al gauw saai. De houten bankjes zijn een pain in the ass. Dan komen de muziekinstrumenten Angklung. We krijgen een demo en mogen dan zelf spelen. Elke Angklung heeft een nummer en als de leraar het signaal, passend bij jouw nummer geeft, dan moet je de Angklung luiden. De hele groep zit geconcentreerd te kijken en elke keer zie je iemand opeens schudden. Het resulteert in een vloeiend "altijd is kort jakje ziek". Geweldig leuke middag gehad.

De treinreis die de dag erna volgt duurt 5 uur maar is zo prachtig dat het nog wel 5 uur had mogen duren. De rijstvelden zijn precies zoals in de folder (dit staat wel in de folder, het vroege opstaan niet anders krijgen ze de reis niet vol). En nog een foto....en nog een foto...en nog een.
De biryani en toilet doen zelfs nog even aan India denken
Savonds gaan we gezellig met z'n allen eten. Maar het lijkt wel alsof we tijd in moeten halen want het is opschieten geblazen. Terwijl je juist zou verwachten dat je bij buffet extra "haal tijd" zou krijgen. In het hotel breng ik met Annelien nog even het geleerde in de praktijk (Annelien, welk nummer ben jij?"). En dan gaan we naar de kamer. Morgen om half 6 opstaan...die ouwetjes....