Nomaden trektocht Mongolie

Welkom terug bij onze blog. We snappen dat jullie nieuwsgierig zijn naar onze nomaden trektocht dus zullen jullie niet langer in spanning houden.

Vrijdag 20 april staan we alweer om kwart over 7 op het station van Ulaanbaatar. En het is koud! We hebben nog geen accomodatie geboekt en kiezen voor LG (Life's Good; dicht bij het station, 2km van centrum UB).
Als we voor de deur staan, ligt de hostes nog op bed (ja, dat snappen we wel) maar met de slaapstriemen nog in haar gezicht regelt ze een goedkope kamer met lekkere bedden en een douche. We doen nog even een powernap en gaan dan onze trein tickets naar Beijing halen.

's middags hebben we een instructie bij Ger to Ger waar we onze 4 daagse nomaden trektocht hebben geboekt. Naast de uitleg over de cultuur krijgen we ook een korte taalcursus. Blij dat er een boekje bij zit, die gaan we nog nodig hebben.
We maken een drietal goodie bags voor de families waar we verblijven, gaan nog uitgebreid eten en douchen en dan op een oor.

Zaterdag vertrekken we per public bus naar Sancar (of hoe je het ook in het nederlands schrijft). Daarna per minivan (waar iemand ons nog in de middle of no where naar de weg vraagt; tja...er zijn hier geen verkeersborden) naar de eerste familie. We worden warm ontvangen door de familie Byambatogtoh (en vrouw Dulamsuren) met airag (salty milk tea). We proberen ons zoveel mogelijk aan de mongoolse gebruiken te houden maar onze medereisgenoot Nichola heeft daar enigszins maling aan en stapt met tas op haar rug als eerste naar binnen om in het noorden te gaan zitten.
De zin: bi tusalj boloh u (kan ik helpen) komt goed van pas en al snel zit ik de piepers te jassen. M'n oog valt ook direct op de afwasteil met orgaanvlees (ik zie niet van welk dier maar wel een hart en darmen). Als dat maar niet voor ons is want dan zijn we snel door onze koek en noodles heen. De man des huizes snackt het wel lekker weg.
De lunch is noodles met aardappel, wortel, ui en gedroogd mutton. Niet heel smakelijk wel veel voedingswaarde (kunnen we ons lichaam warm houden; verstand op nul en doorslikken).
Na de lunch gaat de man in het noorden zitten en krijgt Mark als eerste een snuif van de snuffbox. We gaan er bijna van achteruit lopen ( makkelijk, draai je in ieder geval je rug niet naar het noorden als je naar buiten gaat).

's middags gaan we per kameel de berg op en zien we heel goed hoe wijds en vredig het hier is. Je kan kijken zover als je wil! De camera draait overuren.
Na de avondmaaltijd komt de vriend van de familie om de televisie aan te zetten. Hij gaat naar buiten om de antenne goed te zetten en vraagt ons in het mongools of ie goed staat, wij antwoorden in ons beste mongools dat het niet werkt. Zo gaat dat wel even door. Hilarisch.
Daarna probeert de vriend ons duidelijk te maken dat we een glaasje Vodka met hem moeten drinken ('s middags hebben we hem namelijk geholpen met het vee opdrijven). De uitleg is gebrekkig en al snel komt hij met een fles Vodka in z'n mouw onze ger (van de familie Byambatogtoh: zij slapen zelf in de logeerger. Hoe gastvrij is Mongolie?)binnen, gevolgd door Dulamsuren (die al aardig in het glaasje heeft gekeken). Zij gaat stennis schoppen met de vriend en tegen ons zegt ze alleen maar "sorry, sorry, sorry" gevolgd door hard gelach. Al snel zitten we allen aan de vodka.
Voor het slapen gaan nog even de afwasteil met ingewanden onder m'n bed vandaag, plassen in de buitenlucht en ogen dicht.

De volgende dag na het melken en vee drijven en de rijst met boter en suiker als ontbijt (kreeg ik vroeger ook als we een rijstgerecht hadden gegeten en er was rijst over) worden we naar de volgende familie gebracht. Deze zijn wat minder 'open' en als snel belanden we in de logeerger (met soort van wasmachine). Het weer is niet goed genoeg om te gaan paardrijden en dus doden we onze tijd met kaarten (met de mongoolse jongens), buiten struinen en een potje worstelen. Mark is door zijn postuur de ideale kandidaat om uitgedaagd te worden.

De storm wordt erger en we hebben onze hostes ook al even niet gezien. Het vuur is bijna uit, er is geen heet water meer en het is diner time. Begint nu echt het afzien?
Uiteindelijk wordt de zandstorm een sneeuwstorm welke met gemak het dak van de ger optilt waardoor er wat dakspijlen naar beneden vallen. Pien Paniek (engelse) begint te roepen dat we naar de andere ger moeten maar wij maken het eerst en gaan dan voor een 2de jerrycan aan het dakwiel voor stevigheid. De hostes staat er op dat we bij de familie in de ger slapen en voordat we het door hebben, loopt Mark met een oud Mickey Mouse matras door de sneeuwstorm van ger naar ger (Euro Disney Parijs zou er zo een attractie van kunnen maken, maar wel met 3D bril tegen de storm).
Uiteindelijk slapen we met 7 personen in een ger met 5 bedden.
Schept een band....

We worden de volgende dag per paard naar de volgende familie gebracht. Dit is een gezellige familie bestaande uit jongen Jambaljamts(vrouw is aan het bevallen in het ziekenhuis), moeder, en grootmoeder. We worden meegenomen op een hike door de bergen en daar waar hij als berggeit omhoog klimt, hebben wij soms nog wat moeite. De uitzichten vanaf de bergen zijn prachtig.

Bij terugkomst uiteraard weer mutton wat Mark dit keer echt niet weg krijgt. Hij krijgt een mongools afkeurende blik maar zodra hij met de kleinzoon gaat spelen is het alweer wat gesust.
We slapen met z'n vieren in de ger waar het erg koud is. Gelukkig liggen we samen in een grote slaapzak en door tegen elkaar aan te kruipen komen we de nacht wel door.

De volgende dag is het mannendag. Mark gaat samen met Jam op de moter richting zijn paarden om ze te drijven naar de ger. Ze staan te ver weg maar de rit richting de paarden is geweldig. Ik klim een stukje de rots bij de ger op en ga een beetje liggen zonnen. Totdat de sneeuw komt (de weersomstandigheden wisselen elkaar snel af).
Uiteindelijk worden we om 16.00 uur richting Sancar gebracht waar vandaan we weer naar Ulaanbaatar rijden.

Het was een fantastische ervaring, die we ondanks de kou en het eten niet hadden willen missen!